بسم‌الله الرحمن الرحیم              

خطبه اول

الحمد للَّه ربّ العالمين. الحمد للَّه الّذى خلق السّموات و الأرض و جعل الظّلمات و النّور ثمّ الّذين كفروا بربّهم يعدلون. أحمده و أستعينه و أستغفره و أتوكّل عليه و أصلّى و أسلّم على حبيبه و نجيبه و خيرته فى خلقه حافظ سرّه و مبلّغ رسالاته حبيب قلوبنا أبى‌القاسم المصطفى محمّد و على اله الأطيبين الأطهرين المنتجبين الهداة المهديّين سيّما بقيّةاللَّه فى الأرضين. و صلّ على أئمّة المسلمين و حماة المستضعفين و هداة المؤمنين. اوصيكم عباداللَّه و نفسى بتقوى اللَّه.
عيد مبارك سعيد فطر را به همه‌ى امت اسلامى، به ملت عزيز ايران و به شما نمازگزاران مكرم و معظّم تبريك عرض ميكنم و همه را و خودم را توصيه ميكنم به رعايت تقواى الهى و پرهيزگارى و رعايت امر و نهى پروردگار در هر گفتار و كردار و پندار.
خداى متعال را سپاسگزاريم كه فرصت عطا كرد، عمر عنايت كرد، يك ماه رمضان ديگر و يك عيد فطر ديگر را شاهد هستيم. نعمت بزرگى است نعمت درك ماه ضيافت الهى. و ملت ما در واقع از اين ماه استفاده‌ى شايانى بردند؛ قدر دانستند اين ماه شريف و عزيز را. اين مجالس، اين محافل، اين تلاوتها، اين ذكرها، اين دعاها، اين برنامه‌هائى كه دلهاى بيشترْ جوان و روحهاى پاك و صاف آنان در آن شركت داشتند، دريچه‌هاى رحمت الهى را به روى ملت باز ميكند ان‌شاءاللَّه. قدر بايد دانست.
روح معنويت و دلدادگى به ارتباط با ذات مقدس احديت در مردم ما نهادينه است، عميق است، ريشه‌دار است. بعضى ممكن است دچار اشتباهاتى بشوند، در زندگى فردى خودشان خطاهائى بكنند، اما ماه رمضان اين فرصت را به آنها ميدهد كه به سوى خداى متعال برگردند، توجه كنند، متذكر شوند و انابه كنند. در همه‌ى انسانها اين روح ارتباط با معنويت هست؛ با زبان شاعرانه اين را بيان ميكنند:
خاك دل آن روز كه مى‌بيختند
شبنمى از عشق در او ريختند(1)
اين عشق، عشق مادى نيست، عشق هوس‌آلود نيست؛ اين، عشق به خداست؛ اين، عشق به ذات احديت است؛ اين، عشق به اصل وجود است كه در همه‌ى انسانها هست، نهادينه است؛ «فطرت اللَّه الّتى فطر النّاس عليها».(2) عوامل مادى، انگيزه‌هاى مادى، جاذبه‌هاى مادى، مانند خار و خاشاكى، زباله‌اى بر روى اين گوهر اندوده ميشود، وقتى ماه رمضان مى‌آيد، گويا نسيمى است كه اين زوائد را برطرف ميكند، آن گوهر، خود را نشان ميدهد و توجه به خداى متعال جان ميگيرد. لذا در اين ماه رمضان مثل اغلب ماه رمضانهاى گذشته شاهد بوديم همه‌ى مردم، انواع و اقسام سلائق، نوع رفتارهاى گوناگون، نوع لباسهاى گوناگون، در اين مجالس بخصوص در شبهاى مبارك قدر شركت كردند، بهره بردند، استفاده كردند، اشك ريختند.
دل چو به آن قطره غم‌اندود شد
بود كبابى كه نمك‌سود شد
ديده‌ى عاشق كه دهد اشك ناب‌
هست همان خون كه چكد از كباب(3)
اين اشكهايى كه از چشمها جارى ميشود، در حقيقت از دل بيدار و پاك است كه بيرون مى‌آيد و ميجوشد. مردم عزيز ما اين را بايد قدر بدانند. ذخيره‌اى به دست آورديد، محصولى اندوختيد در اين ماه مبارك، آن را حفظ كنيد؛ با قرآن انس پيدا كرديد. اين را حفظ كنيد؛ اين انس را حفظ كنيد. اين نماز جماعت اول وقت را، نماز در مسجد را، نمازِ با حال و حضور را براى خودتان در طول دوران سال نگه داريد و تا آنجايى كه ممكن است، نگذاريد اين عوامل مادى، اين خار و خاشاك، اين خاكسترهاى مادى روى اين گوهر بنشيند. ملتى كه اين خصوصيات را در خود حفظ كند و اين عروج معنوى و تكامل معنوى را در خود نگه دارد، اين ملت در همه‌ى ميدانها - در ميدان مادى، در ميدان معنوى، در عزت، در اقتدار، در ايجاد همه‌ى سرمايه‌هاى ملى - موفق خواهد شد. و ان‌شاءاللَّه اين براى ملت ما پيش خواهد آمد.
امروز هم روز عيد فطر است كه در روايت «علل»: «فيكون يوم عيد و يوم اجتماع و يوم فطر و يوم زكاة و يوم رغبة و يوم تضرّع»،(4) هم عيد است، هم روز اجتماع مردم است. امروز در سراسر دنياى اسلام مردم مسلمان عيد ميگيرند. اين متوجه شدن دلها به يك نقطه در يك زمان، فرصت بزرگى براى امت اسلامى است. «يوم زكاة و يوم رغبة»؛ روزى است كه به خداى متعال رغبت نشان ميدهيد. «و يوم تضرّع»؛ روزى است كه انسان به خدا تضرع ميكند. اين عيد، عيد توجه است؛ عيد معناست. اميدواريم كه خداوند متعال توفيق بدهد بتوانيد - همه‌مان بتوانيم - امروز را كه روز عيد است و روز مبارك جمعه است، از فيوضات الهى استفاده كنيم.